„Zawiera jony srebra”, „z
dodatkiem nanosrebra” – te sformułowania powoli przestają już zaskakiwać.
Nanosrebro i jony srebra znajdziemy w kosmetykach, ubraniach, materiałach
budowlanych… Ze względu na swoje właściwości bakteriobójcze cieszą się też ogromnym
zainteresowaniem jako składniki wzbogacające różnego rodzaju biomateriały.
Opatrunki zawierające jony srebra to już codzienność, z pewnością są dostępne w
niemal każdej aptece. Skoro są już zjawiskiem tak powszechnym warto przyjrzeć
się im bliżej.
W zależności od producenta
opatrunki zbudowane są z różnego rodzaju włókien. Przykładowo – w przypadku opatrunku
Textus bioactive® są to różnego rodzaju włókna polietylenowe, Atrauman Ag –
włókna poliamidowe, a w opatrunku Aquacel Ag wykorzystano włókna karboksymetylocelulozy
sodowej. Rodzaj użytych włókien ma duże znaczenie dla właściwości opatrunku –
zapobiega przywieraniu do rany, zapewnia odpowiednie pH czy jak w przypadku
karboksymetylocelulozy, pod wpływem chłonięcia wysięku pozwala przybrać postać
żelu.
To co powoduje, że jony srebra są
tak entuzjastycznie promowane jako składniki materiałów opatrunkowych to ich
właściwości bakteriobójcze. Przyjrzyjmy się temu zjawisku bliżej. Wprowadzone
do opatrunku atomy srebra w środowisku wodnym, takim jak wysięk z rany tracą
elektrony i stają się dodatnio naładowanymi jonami. Jony te wykazują wysoką
reaktywność w stosunku do bakterii. Działają wielorako. Po pierwsze kluczowe
jest powinowactwo jonów Ag+ do różnego rodzaju grup funkcyjnych:
fosforanowych, karboksylowych, aminowych, sulfhydrylowych… Jony srebra
przedostają się przez osłonę bakterii i wiążą z wartswą fosfolipidową błony co
w konsekwencji prowadzi do jej przerywania i niszczenia bakterii w wyniku
nieprawidłowego transportu jonów i metabolitów.
Ponadto dezaktywacja bakterii odbywa się też poprzez utlenianie
katalityczne. Powierzchnia jonów srebra sprzyja absorpcji tlenu, a ten powoduje
utlenianie grup tiolowych –SH bakterii, a w konsekwencji niszczy tzw.
łańcuch oddechowy bakterii. To jeszcze nie ostatnia broń jaką dysponują jony srebra. Białka,
z których zbudowane są bakterie zawierają między innymi wiązania S-S, tzw.
mostki disiarczkowe, które odpowiadają za stabilność struktury przestrzennej białek. Jony srebra „rozrywają” mostki prowadząc do denaturacji białka
– zniszczenia ich struktury, a co za tym idzie zahamowania aktywności
biologicznej.
Czy „zbawienne” dla nas działanie
jonów wiąże się też z jakimiś skutkami ubocznymi? Jak zwykle zdania są
podzielone. Niektóre badania wskazują na toksyczne działanie jonów srebra wobec
keratynocytów i fibroblastów, inne wyniki im zaprzeczają. Jeśli jesteście
szczególnie zainteresowani opatrunkami z jonami srebra tu znajdziecie ciekawy
przegląd najważniejszych informacji (ang).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz